Μια επίκαιρη ερώτηση που κατατέθηκε στη Βουλή πριν λίγο καιρό έφερε στο φως μια αλήθεια που πονάει:
Την εργαλειοποίηση της δημογραφικής κρίσης για να δικαιολογηθεί μια πρωτοφανής εκπαιδευτική οπισθοδρόμηση.
Με το πρόσχημα της μείωσης των γεννήσεων, η ελληνική ύπαιθρος οδηγείται σε ερημοποίηση, καθώς η αναστολή λειτουργίας εκατοντάδων σχολικών μονάδων (766 σχολεία πανελλαδικά για το 2025-2026) στερεί από τις τοπικές κοινωνίες το δικαίωμα στην προοπτική.
Τα ερωτήματα που τέθηκαν προς το Υπουργείο Παιδείας ήταν αμείλικτα και μας αφορούν όλους:
Γιατί η Πολιτεία επιμένει στο άκαμπτο «όριο των 25 μαθητών», αγνοώντας τις γεωγραφικές και κοινωνικές ιδιαιτερότητες περιοχών όπως η Δυτική Ελλάδα;
Θα επανεξεταστεί το μέτρο του «κατώτατου αριθμού δεκαπέντε (15) μαθητών», για τη διατήρηση μικρών σχολικών μονάδων σε απομακρυσμένες περιοχές, ιδίως για περιφέρειες όπως η Δυτική Ελλάδα;
Πού είναι το ολοκληρωμένο σχέδιο που θα στηρίζει τη γεννητικότητα αντί να τιμωρεί τις οικογένειες που επιλέγουν να ζήσουν στην περιφέρεια;
Πώς περιμένουμε να ανακάμψει η ύπαιθρος όταν οι μαθητές αναγκάζονται σε εξαντλητικές μετακινήσεις και οι τοπικές κοινότητες χάνουν τον πολιτισμικό τους πνεύμονα;
Αυτά τα ερωτήματα ακουμπούν άμεσα και το ζήτημα της συγχώνευσης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Αμφιλοχίας.
Η δημογραφική κρίση αντιμετωπίζεται με σύγχρονα σχολεία και κίνητρα ζωής, όχι με λουκέτα.
Συνεχίζουμε τον αγώνα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου