Έντονη ανησυχία προκαλεί η ραγδαία αύξηση των περιστατικών αυτοτραυματισμού παιδιών και εφήβων στη χώρα μας, καθώς όλο και περισσότερα παιδιά επιχειρούν, μέσα από τέτοιες πράξεις, να εκφράσουν την ψυχική τους απόγνωση και την ανάγκη για προσοχή και αποδοχή από το οικογενειακό τους περιβάλλον.
Χαρακτηριστική είναι η πρόσφατη περίπτωση 13χρονης που διακομίστηκε τραυματισμένη στο Καραμανδάνειο Νοσοκομείο Παίδων της Πάτρας, υποστηρίζοντας αρχικά ότι έπεσε θύμα ξυλοδαρμού από συνομήλικούς της. Η ιατρική εξέταση, ωστόσο, αποκάλυψε ότι τα τραύματα ήταν αυτοπροκαλούμενα.
Το κορίτσι, όπως διαπιστώθηκε, προσπαθούσε να τραβήξει την προσοχή των γονιών του, οι οποίοι είχαν χωρίσει και δημιουργήσει νέες οικογένειες.
Ο παιδοχειρουργός Βασίλης Αλεξόπουλος επισημαίνει ότι τέτοια περιστατικά είναι πλέον καθημερινά: «Τα παιδιά προσπαθούν να δηλώσουν την ύπαρξή τους, να ακουστούν. Η απόγνωση τα οδηγεί είτε σε αυτοτραυματισμό είτε σε βία απέναντι σε συνομηλίκους. Είναι ένα μείζον κοινωνικό ζήτημα που δεν μπορούμε να αγνοούμε».
Αντίστοιχη εικόνα μεταφέρει και ο Σύλλογος Οικογενειών για την Ψυχική Υγεία (ΣΟΨΥ) Πάτρας. Ο ψυχολόγος και υπεύθυνος του φορέα, Θεόδωρος Παξινός, αναφέρει πως το 18% των ανθρώπων που απευθύνθηκαν στις υπηρεσίες του πρώτου εξαμήνου του έτους παρουσίαζαν αυτοκτονικό ή αυτοκαταστροφικό ιδεασμό, με την αύξηση στους εφήβους να είναι ιδιαίτερα έντονη.
Τα στατιστικά στοιχεία του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής αποτυπώνουν την κλίμακα του προβλήματος: 16,3% των εφήβων παρουσιάζει καταθλιπτικά συμπτώματα, 14,8% έχει σκεφτεί να αυτοτραυματιστεί, ενώ 11,2% έχει ήδη προβεί σε αυτοτραυματική συμπεριφορά. Αντίστοιχα, η Ελληνική Εταιρεία Παιδοψυχιατρικής καταγράφει αύξηση 30% στις παραπομπές για διαταραχές συμπεριφοράς και συναισθήματος.
Σύμφωνα με τον κ. Παξινό, «η σημερινή κοινωνία χαρακτηρίζεται από αβεβαιότητα, πίεση και ρευστότητα. Οι νέοι νιώθουν έλλειψη σταθερών σημείων αναφοράς και αναζητούν διαρκώς επιβεβαίωση – κυρίως μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».
Το φαινόμενο αυτό οδηγεί σε ψηφιακές ακραίες συμπεριφορές, διατροφικές διαταραχές, εμμονή με την εικόνα και αυτοκαταστροφικές δράσεις που εκδηλώνουν τον βαθύ ψυχικό τους πόνο.
Οι ειδικοί υπογραμμίζουν την ανάγκη άμεσης πρόληψης, ενίσχυσης της ψυχικής υγείας στα σχολεία και, κυρίως, ουσιαστικής επικοινωνίας μέσα στις οικογένειες.
Ο αυτοτραυματισμός των παιδιών δεν είναι μια πράξη πρόκλησης, αλλά μια σιωπηλή κραυγή βοήθειας που η κοινωνία οφείλει να ακούσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου